Ten wpis jest również dostępny w języku:
English
Cześć! 👋
Kuwejt zza kierownicy to szybkie pasy, gładki asfalt i upał, który robi z powietrza falującą mgiełkę. Jeździ się sprawnie, ale nie „na dziko” — radary i kamery patrzą uważnie, a piasek bywa równie zdradliwy co pośpiech. Zebraliśmy najważniejsze wskazówki, które ułatwią pierwsze kilometry.
To nie jest akademicki przewodnik, tylko zestaw rzeczy, które faktycznie pomagają na miejscu. Jeśli planujesz wynajem auta albo wjazd własnym pojazdem, znajdziesz tu konkrety: jak się tu jeździ, gdzie uważać, z czego korzystać przy nawigacji i jak wygląda temat paliwa.
A skąd to wiemy? Wpadliśmy do Kuwejtu w ramach naszej trasy Desert Horizons 2025. Ten tekst to wnioski z drogi, nie z biurka.
Przegląd warunków drogowych
Po wjeździe do Kuwejtu pierwsze wrażenie jest proste: sieć jest szybka i logiczna. Szerokie obwodnice (ring roads) oplatają Kuwejt City, a główne trasy północ–południe spinają miasto z resztą kraju. Do tego dochodzą spektakularne odcinki jak most Sheikh Jaber Al-Ahmad (łącznie ok. 48,5 km), który skraca przejazdy przez Zatokę Kuwejcką. W praktyce oznacza to mniej „kluczenia” i raczej przewidywalny ruch między dzielnicami.
Stan nawierzchni jest generalnie dobry (dla nas – wyraźnie lepszy niż w Iraku), a do tego trwa duży program utrzymaniowy i remontowy: państwo podpisało trzyletnie kontrakty na kompleksowe naprawy w całym kraju, a ostatnie miesiące to m.in. prace na Fourth Ring Road i innych newralgicznych odcinkach. W efekcie sporo miejsc ma świeże oznakowanie i równy asfalt, choć lokalne zwężki i roboty bywają niespodziewane.
Na drogach jest porządek wspierany technologią. Po zaostrzeniu przepisów i dołożeniu kamer (w tym systemów „smart”/AI oraz mobilnych radarów) w 2024/2025 w statystykach widać spadki wykroczeń i wypadków. Innymi słowy – jedzie się szybko, ale nie „samopas”: czerwone światła i limity prędkości są realnie egzekwowane.
Warunki pogodowe to osobna historia. Kurz i burze piaskowe potrafią w kilka minut uciąć widoczność – w takie dni Ministerstwo Spraw Wewnętrznych publikuje komunikaty i zaleca ograniczenie prędkości, większe odstępy i unikanie jazdy, jeśli widoczność siada całkowicie. Latem dochodzi ekstremalny upał, więc opony i hamulce szybciej „miękną”, a silnik dłużej trzyma temperaturę.
Styl jazdy i kultura ruchu
W mieście tempo bywa wysokie, ale przewidywalne: kierowcy trzymają się swoich pasów, a na lewym jedzie się naprawdę szybko. Zjazdy i węzły potrafią „wyskoczyć” dość późno, więc warto patrzeć dalej niż tylko na linię auta przed nami. W godzinach szczytu (szkoły/biura) ruch na ring roads potrafi „falować”, ale zwykle nie jest to chaos – bardziej gęsty, szybki strumień niż nerwowe szarpanie.
Egzekwowanie przepisów widać i czuć: większość „odważnych” zachowań hamują kamery, szczególnie przy czerwonym świetle i na odcinkach z kontrolą prędkości. Daje to mieszankę: dynamika jak w Zatoce, ale z wyższą dyscypliną niż w Iraku – nasze odczucie potwierdzają tegoroczne spadki wykroczeń i wypadków po wzmocnieniu nadzoru.
Kategorie dróg
Żeby złapać logikę sieci w Kuwejcie, warto znać „szkielet”, bo z niego wynika, jak się tu jeździ i czego się spodziewać na asfalcie.
- Drogi ekspresowe i obwodnice (ring roads): Wokół stolicy biegnie siedem obwodnic – od 1st do 7th Ring Road – + „6.5”. To gęsta, wielopasmowa pajęczyna z węzłami bezkolizyjnymi. Im dalej od centrum, tym wyższe dozwolone prędkości (na zewnętrznych ringach i części ekspresówek do 120 km/h; wewnętrzne odcinki częściej mają 80–100 km/h). To tutaj ruch jest najszybszy i zwykle najbardziej przewidywalny.
- Główne trasy „pionowe” (30/40/50/80 itd.): Numery mnożone przez 10 to szybkie „przeloty” północ–południe. Przykłady: 30 (Fahaheel), 40 (King Fahd), 50 (King Faisal), 80 (Abdali – do granicy irackiej). Standard to rozdzielone jezdnie, szerokie pasy i długie zjazdy. Odcinki przy miastach bywają bliższe arterii, a poza nimi – pełnoprawne ekspresówki.
- Łączniki specjalne / causewaye: Najbardziej charakterystyczny jest Sheikh Jaber Al-Ahmad Causeway – dwa łączniki przez Zatokę (w sumie ok. 48,5 km). To pełnowartościowa, szybka trasa na wiaduktach i mostach, która skraca przejazdy między stolicą a północą kraju.
- Arterie miejskie i drogi serwisowe: W miastach dostajesz szerokie, wielopasmowe ulice z równoległymi drogami serwisowymi, sygnalizowanymi U-turnami i dojazdami do sklepów czy stacji. Formalnie to kategoria „primary/secondary”, zwykle 60–80 km/h; ich zadaniem jest rozprowadzić ruch z ekspresówek na dzielnice i strefy handlowe/przemysłowe.
- Drogi lokalne i osiedlowe: Wewnątrz dzielnic tempo spada – proste siatki ulic, progi i ronda. Limity typowo w okolicach 45–60 km/h i częste przejścia dla pieszych. To miejsca, gdzie nawigacja „na pamięć” potrafi gubić, bo wjazdy na serwisówki i U-turny są blisko siebie.
Mandaty
W Kuwejcie kary za wykroczenia poszły mocno w górę i – co ważniejsze – są egzekwowane. Od 22 kwietnia 2025 obowiązuje nowa ustawa drogowa; najniższe mandaty zaczynają się od 15 KWD, a za poważne sprawy (np. spowodowanie obrażeń pod wpływem alkoholu/narkotyków) pułap sięga tysięcy dinarów i więzienia. Wiele wykroczeń załatwia się „ugodowo” jako grzywnę administracyjną, ale część trafia do sądu. Kamer jest dużo, w tym odcinkowy pomiar i systemy „smart” wykrywające m.in. telefon w ręku i brak pasów.
Najważniejsze widełki, które realnie mogą dotknąć turystów:
- Przekroczenie prędkości: zwykle 70–150 KWD, zależnie od skali przekroczenia. Na wielu trasach działa pomiar odcinkowy, więc „zwalnianie przy kamerze” nie pomaga;
- Czerwone światło i brawura: po 150 KWD; przy kwalifikacji sądowej mogą dojść kary więzienia;
- Telefon w dłoni: 75 KWD;
- Pasy bezpieczeństwa: 30 KWD;
- Dziecko na fotelu pasażera z przodu lub bez zabezpieczenia: 50 KWD;
- Parkowanie na miejscu dla osób z niepełnosprawnościami: 150 KWD;
- Jazda bez uprawnień lub po zatrzymaniu prawa jazdy: 75 KWD;
- Zbyt wolna jazda poniżej minimum na danym odcinku: 30 KWD;
- Jazda pod wpływem: rząd tysięcy dinarów (najczęściej 1 000–3 000 KWD), możliwe kary więzienia; przy wypadku z ofiarami widełki rosną aż do 5 000 KWD i do 5 lat. Innymi słowy: zero tolerancji.
Fotoradary i kontrola prędkości
Tutaj radary nie są oznaczone żółtymi kolorami, jak jest to w Polsce. W mieście faktycznie widać słupki i kamery, ale zwykle są to szare skrzynki lub głowice na wysięgnikach, bez mocnego oznakowania. Do tego dochodzi gęsta sieć kamer na skrzyżowaniach oraz pomiary odcinkowe na kluczowych trasach – zwłaszcza tam, gdzie kierowcy lubią dodać gazu. W 2024–2025 MSW dołożyło setki nowych urządzeń, w tym systemy „point-to-point” liczące średnią prędkość między bramkami.
Co ważne, obok stałych punktów działa nowa fala kamer mobilnych. To bateryjne „walizki”/trójnogi, które policja rozstawia w różnych miejscach, często na poboczu autostrad i ring roads. Nie ma tu wielkich zapowiedzi – ich siła polega właśnie na tym, że pojawiają się niespodziewanie. Media i komunikaty MSW opisywały je jako element większej akcji porządkowania ruchu po wejściu w życie nowego prawa w kwietniu 2025.
Mapy i nawigacja w Kuwejcie
Apki działają tutaj bez żadnych problemów i kombinowania. Google Maps, Waze, Apple Maps — wszystko ogarnia trasy i ruch w czasie rzeczywistym.
Kontrole bezpieczeństwa
W trakcie naszego pobytu w Kuwejcie nie trafiliśmy na stałe „patrole z bramką” w mieście – jedyne obowiązkowe kontrole mieliśmy na samej granicy (Abdali po stronie KWT / Safwan po stronie IRQ), ale to chyba zrozumiałe. W środku kraju policja raczej działa akcjami: raz na jakiś czas Ministerstwo Spraw Wewnętrznych stawia mobilne punkty kontroli i robi szerokie „traffic & security campaigns” na głównych i drugorzędnych drogach.
Historycznie, stałe punkty w głębi miasta pojawiały się w czasie wyjątkowych okresów (np. godziny policyjne w pandemii), ale to przeszłość – dziś wrócono do modelu doraźnych akcji i patroli.
W czasie okupacji w Kuwejcie funkcjonowały liczne wojskowe posterunki i roadblocki prowadzone przez wojska irackie; kontrolowano dokumenty i ruch po mieście. To był standard realiów wojennych tamtego okresu.
Po zamachu na meczet Imam as-Sadiq (czerwiec 2015) państwo wyraźnie podkręciło bezpieczeństwo: wzrosły kontrole, organizowano doraźne punkty policyjne i kampanie w terenie, a przy obiektach wrażliwych (np. meczetach) podnoszono czujność.
Paliwo – dostępność i jakość
Paliwa w Kuwejcie są tanie i łatwo dostępne. Standardowa „drabinka” to benzyna 91, 95 oraz 98, plus diesel. Ceny 91/95/diesel od lat są stabilne dzięki dopłatom (ok. 0,085 / 0,105 / 0,115 KWD za litr), a 98-ka bywa korygowana kwartalnie (np. 0,200 KWD/l na początku 2025).
Jakość paliwa jest wysoka. Po uruchomieniu Clean Fuels Project miejscowy diesel spełnia Euro-5 (niska zawartość siarki <10 ppm), a KNPC chwali się regularnymi dostawami takiego paliwa na stacje. W praktyce: nie mieliśmy żadnych „niespodzianek” po tankowaniu, także na dłuższych odcinkach.
Sieć stacji jest gęsta w mieście i przy głównych trasach; państwowe KNPC oraz prywatne Oula rozbudowują infrastrukturę (cel: ~100 stacji do 2027). Na dojazdach granicznych stacje są rzadsze, ale w normalnym planowaniu trasy problemu z tankowaniem nie ma.
Płatności: Można płacić kartą płatniczą, ale nie każda stacja przyjmie zagraniczne Visa/Mastercard. U nas też niestety tak było, że na stacji paliw działały wybrane karty GCC. Oula zaczęła wdrażać akceptację debetówek z krajów Zatoki (GCCPOS), ale przyjezdny spoza GCC wciąż może odbić się od terminala. Jeżeli jesteście gdzieś na pustkowiu, ale w pobliżu stacji są takie ciężarówki z których prowadzona jest sprzedaż (chipsy, napoje, cokolwiek) – to spróbujcie tam zapłacić. Pracownicy wtedy we własnym zakresie się rozliczą. Jedynie doliczą sobie jakieś 2 zł prowizji – nie zbiedniejecie od tego 😁.
Opłaty drogowe, winiety, bramki
Dobra wiadomość: w Kuwejcie nie ma winiet ani klasycznych bramek na autostradach – sieć ring roads i główne trasy są dla aut osobowych i motocykli bezpłatne. Dotyczy to też mostu Sheikh Jaber Causeway; wyjątkiem w przeszłości były opłaty dla ciężarówek, wprowadzone osobno.
Opłaty graniczne i tymczasowy wjazd pojazdu (TIP/CPD)
- Rentgen na wjeździe z Iraku (Abdali): pojazd przejeżdża przez skaner. U nas pobrano 2 KWD – można było zapłacić kartą lub gotówką (przyjęli też resztę dinarów irackich). To drobna, techniczna opłata – w oficjalnych cennikach nie zawsze jest wyszczególniona, ale sam przejazd przez skaner jest standardem na tym przejściu.
- CPD (Carnet de Passages): Kuwejt jest państwem, które akceptuje karnet przy czasowym wwozie pojazdów. Tylko pamiętajcie, aby przystawili pieczątkę w poprawnym miejscu – teoretycznie wymagają CPD, ale w naszym przypadku… funkcjonariusz przystawił pieczątkę wjazdową w części „Counterfoil – suche”, zamiast na nowej kartce (zabierając też przy okazji Importation voucher). A przy wyjeździe nikt w ogóle od nas nie chciał CPD…
- Uwaga na kierunek do Iraku: przy wyjeździe z Kuwejtu do Iraku bywa wymagane tzw. green permit uprawniające do dojazdu do strefy granicznej (wyrabiany w Kuwejcie). Gdy jedziesz z Iraku do Kuwejtu, temat zwykle Cię nie dotyczy, ale wspominam, żeby nie zaskoczyło przy planowaniu trasy „tam i z powrotem”.
Ubezpieczenie pojazdu
Każdy pojazd musi mieć ważne OC – można je kupić na granicy (okienko ubezpieczyciela) albo wcześniej online w ramach border insurance. Ubezpieczenie kupuje się na stronie WARBA Insurance.
Ile to kosztuje za tydzień (orientacyjnie):
- Motocykl: 14 KWD Basic Premium + 1 KWD Regularity Fee
- Samochód osobowy: 17 KWD Basic Premium + 1 KWD Regularity Fee
Bezpieczeństwo na drodze
Z naszej perspektywy w Kuwejcie jeździ się bezpiecznie. Arterie są szerokie, nawierzchnia równa, a tempo wysokie — ale nie „dzikie”. Nie mieliśmy poczucia zagrożenia, prędzej… ciekawość innych kierowców: dwa razy skończyło się zaproszeniem na obiad i krótką pogawędką na parkingu.
W I połowie 2025 r. w porównaniu do tego samego okresu 2024 zanotowano -45% wypadków (1 383 vs 2 511), -34% ofiar śmiertelnych (94 vs 143) oraz -16% wykroczeń. Spadki były szczególnie mocne w maju – czerwcu, czyli tuż po wejściu w życie nowych, ostrzejszych przepisów. To efekt realnej egzekucji i wyższych kar.
